پروژه ایرانی
: آیا یک نفر می‌تواند به معنای واقعی کلمه از تنهایی بمیرد؟ آیا چیزی به نام «شخصیت سرطانی» وجود دارد؟ کتاب «وقتی بدن نه می‌گوید» با تکیه بر تحقیقات علمی و چندین دهه تجربه نویسنده به عنوان یک پزشک شاغل، پاسخ‌هایی به این سوالات مهم و دیگر سوالات مهم در مورد تأثیر پیوند ذهن و بدن بر بیماری و سلامت و نقش استرس و مسائل عاطفی فردی در بستر مجموعه ای از بیماری‌های رایج ارائه می‌دهد.
احتمالاً برای شما هم پیش آمده که با دردی جسمانی به پزشک مراجعه کرده و شنیده‌اید که کاملاً سالم هستید. باور این جمله زمانی که از درد معده به خود می‌پیچید یا به دلیل گرفتگی پا نمی‌توانید بایستید دشوار است، اما شرایط زمانی عجیب‌تر می‌شود که از شما می‌پرسند: «این روزها استرس دارید؟». کمتر کسی را می‌توان یافت حداقل یک بار با این پرسش مواجه نشده باشد چرا که تقریباً تمام افراد، به شکلی در این موقعیت قرار گرفته‌اند. اما حقیقت ماجرا چیست؟ آیا واقعاً استرس، نگرانی یا غم می‌توانند بر وضعیت جسمانی اثر بگذارند؟ با گابور ماته، نویسنده‌ی پرفروش کانادایی همراه شوید تا در کتاب وقتی بدن نه می‌گوید (When the body says no) حقیقت را کشف کنید.
قبل از ورود به مبحث کتاب، لازم است نکته‌ای را شرح دهیم. ناشران حوزه‌ی روانشناسی معمولاً عامه‌ی مخاطبان را از خوانندگان متخصص جدا می‌کنند؛ چرا که مطالعه‌ی کتاب‌های تخصصی برای افراد غیردانشگاهی تجربه‌ای خسته‌کننده است. از طرف دیگر فارغ‌التحصیلان تحصیلات تکمیلی هم معمولاً دلیلی برای خواندن کارهای پرفروش نمی‌بینند چرا که بار تبلیغاتی آن‌ها به محتوای علمی‌شان می‌چربد. سونامی انتشار کتب خودیاری که شاهد آن هستیم هم به کاهش این فاصله کمکی نکرد، تا اینکه ناشرانی از جمله پندار تابان دست به ترجمه‌ی آثاری ارزنده زدند و با ظرافت خود در انتخاب کتاب، موفق به جلب توجه هر دو گروه مخاطبان شدند.
کتاب وقتی بدن نه می‌گوید یکی از مثال‌های خوب این ادعاست. اثری فاخر که با تکیه بر تحقیقات علمی و ده‌ها سال تجربه‌ی نویسنده به‌عنوان پزشک خانواده پدید آمده تا به سوالات مهمی درباره‌ی بیماری و سلامت پاسخ دهد. گابور ماته ماهرانه موضوعاتی را برگزیده که از پیچیدگی کافی برای جذب خوانندگان فعال در حوزه‌ی درمان برخوردار است و از طرف دیگر، به لطف زبان ساده‌ی توضیحاتش رضایت هر خواننده‌ی علاقه‌مندی را به دست می‌آورد.
اما چرا به خواندن کتابی درباره‌ی رابطه‌ی ذهن و بدن نیاز داریم؟ بیماری‌هایی مانند آرتروز، مولتیپل اسکلروزیس (ام اس)، IBS (سندرم روده تحریک‌پذیر)، مشکلات قلبی و سرطان هر روز افراد بیشتری را مبتلا می‌کنند. در حالی که بیشتر مواقع، نمی‌توان دلیلی قطعی برای آن‌ها یافت. دکترها از ناتوانی در درمان مراجعانی که مشکلی جز «اعصابشان» ندارند گله‌مندند و بیماران هم از بی‌نتیجگی تجویزهای پزشکان شاکی‌اند. اما خوشبختانه، کتاب وقتی بدن نه می‌گوید راه حل مناسبی را برای حل این وضعیت بغرنج ارائه می‌دهد.
با مطالعه‌ی این اثر موفق می‌شوید رابطه‌ی واقعی میان ذهن و بدن را درک و در نهایت سالم‌ترین راه رهایی از فشار روانی را کشف کنید. لو گریگ (ALS)، بتی فورد (سرطان سینه)، رونالد ریگان (آلزایمر)، گیلدا رادنر (سرطان تخمدان) و لنس آرمسترانگ (سرطان بیضه) افرادی هستند که داوطلبانه روایت بیماری خود را با شما در میان گذاشته‌اند. داستان‌های روشنگر آن‌ها در کنار توضیحات گابور ماته چگونگی تأثیر تجربیات کودکی بر سلامت، سبک زندگی و روابط را آشکار می‌کنند تا با درک تأثیر متقابل احساسات و وضعیت جسمانی، از تبدیل استرس پنهان به بیماری‌های لاعلاج جلوگیری کنید.
در پایان باید گفت این اثر پرفروش، به بیشتر از 15 زبان دنیا ترجمه شده و امروز نوبت خوانندگان فارسی‌زبان فرا رسیده تا از کاربردی‌ترین و جدید‌ترین کشفیات علم روانشناسی و پزشکی بهره ببرند. به این امید که با کمک قلم شیوای گابور ماته، نسخه‌ای شادتر، سالم‌تر و لذت‌بخش‌تر از زندگی را برای خود خلق کنند!
در بخشی از کتاب وقتی بدن نه می‌گوید می‌خوانیم
نوازنده ویولن‌سل بریتانیایی، ژاکلین دوپرِ استثنایی در سال 1987، در سن 42 سالگی، در اثر عوارض بیماری ام‌اس از دنیا رفت. بعداً خواهرش، هیلاری، وقتی برایش سؤال شد که آیا ممکن است استرس باعث بیماری ژاکی شده باشد، عصب‌شناس‌ها به او اطمینان دادند که این ربطی به استرس ندارد.باور مرسوم پزشکی از آن زمان تا الان تغییر بسیار ناچیزی داشته است. کتابچه‌ای که اخیراً توسط کلینیک ام‌اس دانشگاه تورنتو چاپ شده است، به بیماران می‌گوید: «گرچه ما به افراد مبتلا به ام‌اس عمیقاً توصیه می‌کنیم که از استرس دوری کنند، اما استرس باعث بیماری ام‌اس نمی‌شود». این حرف گمراه‌کننده است. البته استرس علت بیماری ام‌اس نیست، چراکه هیچ عاملی به‌تنهایی علت آن نیست. بروز بیماری ام‌اس بی‌شک به عوامل چندگانه‌ای بستگی دارد. اما آیا درست است که بگوییم استرس نقش اصلی را در شروع این بیماری بر عهده ندارد؟
مطالعات تحقیقی و زندگی افرادی که مورد مطالعه قرار داده‌ایم، به‌طور جدی حاکی از این هستند که استرس نقش اصلی را دارد. به‌علاوه، این مشخصه‌ی بارز زندگی ژاکلین دو پره هم هست؛ کسی که بیماری و مرگش، نمونه‌ای واقعی از اثرات ویرانگر استرس ناشی از سرکوبی عواطف است. مردم معمولاً به حال پره گریه می‌کردند. شخصی می‌گفت: «روابط او با حضار فوق العاده بود و همه را افسون می‌کرد». نوازندگی‌اش بسیار پرشور و گاهی به‌طرز غیرقابل وصفی وجدآور بود. او مسیر مستقیم به سمت عواطف را بر می‌افروخت. برخلاف نقاب شخصی‌اش، کاملاً طبیعی و رها روی صحنه حاضر می‌شد: گیسوان پریشان و بدن پرتحرکش، همگی بیشتر نمایانگر طمطراق راک‌اند رول بودند تا محدودیت‌های هنر کلاسیک.
گزارشگر : تحریریه پروژه ایران
# تگ ها
