پروژه ایرانی
: عصر یک روز پنجشنبه، در روزهای اولیه قرنطینه‌های بیماری کووید از یک حمله شدید ذات‌الریه رنج می‌بردم. من در خانه بودم، تنها و به این فکر می‌کردم که آیا برای دیدن یک پنجشنبه دیگر زنده خواهم ماند؟ من از تماس‌های آنلاین خسته شده بودم و آرزو داشتم کنار آدم‌هایی که دوستشان دارم، باشم.
در مدت زمان بسیار کوتاهی، سنجاب دیگر وحشی و بی‌اهمیت نبود. این یک مادر بود، فهمیدم. من شبکه پیچیده روابط را در اکوسیستم حیاط خلوت کوچکم دیدم. ناگهان، آنقدرها احساس تنهایی نکردم.
پارادوکس تنهایی
هنری دیوید ثورو در دوران غوطه‌ور شدن خود در طبیعت در برکه والدن نوشت: «هیچ وقت همدمی را پیدا نکردم که به اندازه تنهایی همراه باشد.
بیش از یک قرن بعد، وندل بری، کشاورز فیلسوف، توضیحی قوی در مورد اینکه چگونه تنهایی می‌تواند پادزهری برای تنهایی باشد، ارائه کرد. در «مکان‌های وحشی، جایی که فرد بدون تعهد انسانی است... صدای درونی فرد قابل شنیدن می‌شود». وی ادامه داد: «هر چه انسان در درون خود به عنوان یک مخلوق منسجم‌تر شود، به طور کامل وارد ارتباط همه مخلوقات می‌شود.»
این یک ایده ضد شهودی است. تنهایی ـ یعنی حالتی که اغلب با تنهایی اشتباه گرفته می‌شود ـ در واقع می‌تواند پادزهر قدرتمندی برای تنهایی باشد.
وقتی خودمان را بشناسیم، بهتر می‌توانیم دیگران را بشناسیم. وقتی در اینجا و اکنون در خانه احساس می‌کنیم، در کل جهان بیشتر احساس می‌کنیم که در خانه هستیم.
پیامی مهم برای روزگار ما
این پیام مهمی برای دورانی است که ما در آن زندگی می‌کنیم. ما به تازگی هفته آگاهی از تنهایی را جشن گرفتیم. یک سال پیش، جراح عمومی ایالات متحده «اپیدمی تنهایی و انزوا» را اعلام کرد. در سال 2023، سازمان بهداشت جهانی رسما «تهدید فوری سلامت» ناشی از تنهایی را در اولویت قرار داد.
تنهایی - حالتی منفی که در آن فرد شکافی را بین سطوح ترجیحی و واقعی ارتباط اجتماعی خود احساس می‌کند - به وضوح در حال افزایش است. انزوا - حالتی انتخاب شده از تنهایی برای تأمل و بازسازی - از نظر تئوری باید در زمان تنهایی بیشتر قابل دسترس باشد. اما برعکس است. در میان بحران تنهایی و انزوا، ما در حال از دست دادن زمان و مکان برای انعکاس آرام تنهایی هستیم.
طبق تحقیقات پیو، تقریباً یک سوم مردم در ایالات متحده «تقریباً دائماً» آنلاین هستند. این نرخ در میان جوانان بالاتر است. کار از خانه اغلب مرزهای بین زندگی شخصی و حرفه‌ای را از بین برده است.
همانطور که به دنبال راه حلی برای بحران تنهایی و انزوا هستیم، باید راه‌هایی را برای افزایش نه تنها ارتباط اجتماعی سنتی، بلکه ظرفیت تأمل و ارتباط درونی خود در نظر بگیریم.
سبک تنهایی خود را بیابید
در دهه‌های اخیر، «ذهن‌آگاهی» - مجموعه‌ای از شیوه‌ها برای «توجه آگاهانه بدون قضاوت به لحظه حال» - محبوبیت پیدا کرده است. اما تمرکز حواس تنها به معنای تنها نشستن و تماشای نفس نیست. می‌توانید نوعی تمرکز حواس را پیدا کنید، برای مثال، با کنار گذاشتن تلفن و غواصی عمیق در یک کتاب خوب. به خود اجازه دهید تا با مسیرهای خود برای یافتن قدردانی، توجه خالص و ارتباط با زمان حال آزمایش کنید.
طبیعت را در آغوش بگیرید
تجربه من در باغ کوچک شهری‌ام در طول همه‌گیری نشان می‌دهد که «حیات وحش» می‌تواند بیشتر از آنچه ما گاهی اوقات تصور می‌کنیم قابل دسترس باشد. غروب آفتاب را تماشا کنید. پرنده‌نگری را در یک پارک نزدیک امتحان کنید. به گلهای حیاط جلوی دوستتان رسیدگی کنید.
مینگ کو از دانشگاه ایلینویز تحقیقات بین رشته‌ای در مورد تأثیر طبیعت بر روان‌شناسی انسان انجام داده است و گزارش می‌دهد که: «فقط پنج دقیقه با خاک بازی می‌کنیم، می‌توانیم تغییر فعال‌سازی عصبی پاراسمپاتیک شما را ببینیم - از «جنگ یا گریز» در حال حرکت به سمت « دوستی کردن.»
بخشی از تجربه تنهایی - این احساس که نیازهای اجتماعی فرد برآورده نمی‌شود - تثبیت اساسی بر نیازهای شخص است. تمرکز بر طبیعت راهی برای از بین بردن نفس، آرام کردن ذهن و احساس قدردانی نسبت به شبکه گسترده‌تر زندگی است.
تفکر را به مراقبت‌های بهداشتی بیاورید
ارائه‌دهندگان پزشکی اکنون از طریق اقداماتی مانند «نسخه اجتماعی» به تنهایی می‌پردازند - که در آن متخصصان سلامت بیمارانی را که تنهایی را تجربه می‌کنند با خدمات و فعالیت‌های غیرپزشکی جامعه برای بهبود رفاه آنها مرتبط می‌کنند. از طریق تجویز اجتماعی، ارائه دهندگان اغلب به بیماران توصیه می‌کنند در فعالیت‌های گروهی مانند هنر یا فرصت‌های داوطلبانه شرکت کنند. به عنوان بخشی از این حرکت، ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی باید نحوه ادغام شیوه‌های متفکرانه را در برنامه‌های درمانی برای رسیدگی به تنهایی در نظر بگیرند.
سیاست‌های طرفدار تنهایی
در سال 2017، فرانسه «حق قطع ارتباط» از ایمیل کاری و سایر ارتباطات را پس از پایان روز کاری وضع کرد. سایر حوزه‌های قضایی، از جمله انتاریو، از این روش پیروی کرده‌اند.
ما به سیاست‌هایی نیاز داریم که زمان ما را برای استراحت و تجدید تأیید کند. همانطور که در ماه‌های آینده با شرکای خود کار می‌کنم تا منشور تعلق را ایجاد کنم - خلاصه‌ای از ایده‌های عملی برای رسیدگی به بحران انزوای اجتماعی - در حال بررسی این موضوع خواهیم بود که چگونه سیاست‌های عمومی می‌توانند نه تنها جامعه سنتی بلکه راه‌هایی را برای تقویت ارتباط از طریق شخصی ارتقا دهند.
اکنون فشار عمده‌ای در بین بخش ها و جوامع برای تقویت ارتباط اجتماعی وجود دارد. اما این کار در صورتی که این حس را تقویت کند که زمان در تنهایی شرم‌آور است، خطر معکوس دارد. ایجاد تعلق به معنای ایجاد تعادل بین ارتباط اجتماعی و فضای شخصی است. در تلاش برای پرداختن به یک «اپیدمی تنهایی»، نمی‌توانیم فرهنگ قضاوت را در برابر زمانی که تنها می‌گذرانیم، ایجاد کنیم.
ارتباط فقط یک نیاز انسانی نیست. اتصال یک هنر است. در طول زمان در طبیعت و تنهایی است که ما خودمان را می شناسیم، با منابع درونی الهام خود ارتباط برقرار می‌کنیم و مهارت‌های توانایی گوش دادن، مراقبت و برقراری ارتباط با دیگران را تقویت می‌کنیم.
همانطور که در تاریک‌ترین روزهای همه‌گیری کشف کردم، منابع ارتباطی در اطراف ما در دید آشکار پنهان است. بیایید زمان و توجهی را که سزاوار آن هستند سرمایه‌گذاری کنیم.
گزارشگر : سهیلا صدیقی
# تگ ها
