وابی‌ سابی یک مفهوم در زیبایی‌شناسی سنتی ژاپنی است که یک جهان‌بینی بر پایه پذیرش ناپایداری و زودگذری و پذیرش نقص‌هاست. این نوع تفکر زیبایی‌شناختی به عنوان یک نوع زیبایی «ناپایدار، ناتمام» توصیف می‌شود.