بیشتر مردم با افزایش سن دچار چالش می‌شوند.احساس می‌کنید،‌ بدنتان دیگر مثل قبل نیست. باید آرام‌تر راه بروید. حافظه‌تان چندان یاری نمی‌کند و ...

به گزارش پایگاه خبری پروژه ایران، ترس ما از پیری چندان بی‌اساس نیست. از یک فرد مسن که دارای یک بیماری دژنراتیو است که مانع از راه رفتن مستقل‌اش می‌شود، یا از شخصی که با یک پرستار سالمندان سروکار دارد، یا کسی که از همسر بیمارش مراقبت می‌کند، بپرسید که در مورد پیری چه احساسی دارند؟  ممکن است داستان مشابهی را برای شما تعریف کنند.
به همان اندازه که برخی از ترس‌های ما در مورد پیری می‌توانند واقع‌بینانه باشند در عین حال می‌توانند به طور باورنکردنی ما را محدود کنند. اعتقاد به کلیشه‌های منفی در مورد پیری می‌تواند زندگی کامل و پر جنب و جوش را با بالا رفتن سن دشوار کند. تحقیقاتی وجود دارد که نشان می‌دهد داشتن نگرش‌های منفی در مورد پیری با پیامدهای منفی سلامت و خطر بالاتر مرگ و میر مرتبط است.
 
پس چگونه می توان با دوز سالمی از نترسی و خوش‌بینی به پیری فکر کرد؟
 
افزایش آگاهی درباره کلیشه‌های سنی
 
اولین قدمی که می‌توانید برای تغییر باورهای خود در مورد پیری بردارید، افزایش آگاهی از کلیشه‌های ظریف و نه چندان ظریف در مورد افراد مسن است که در آگاهی جمعی ما وجود دارد. افراد مسن‌تر غیرجذاب، بدون جذابیت جنسی، دارای اختلال شناختی، ناتوان، درمانده، بی‌خبر، بداخلاق و سرسخت هستند. خیلی وحشتناک است؛ نه؟ مهم این است که بفهمیم چگونه این باورهای نه همیشه آگاهانه بر نگاه ما به افراد مسن و خودمان تأثیر می‌گذارند. در سفر اخیرم با راننده «اوبر» که 70 ساله به نظر می‌رسید، به طرز شرم‌آوری این فکر را داشتم که به موقع به فرودگاه نخواهم رسید. اما حدس بزنید چه کسی شهر را به خوبی می‌شناخت و توانست بهترین میانبرها را پیدا کند؟ راننده من! و حدس بزنید چه کسی برای ایجاد یک فرض سنی احساس وحشتناکی کرد؟ من!
 
الگویی‌ها را بر خلاف کلیشه‌ها بیابید
 
افرادی که در زندگی ما هستند، نحوه تفکر ما در مورد پیر شدن را تعیین می‌کنند و می توانیم از این به نفع خود برای تغییر شکل کلیشه‌های ریشه‌دار پیری استفاده کنیم. به افراد مسن زندگی خود توجه کنید که به شما الهام می بخشند. شاید آنها به دانشگاه برگردند، از کوه کلیمانجارو صعود کنند، برای هدفی که به آن علاقه دارند داوطلب شوند، شروع به تغییر شغلی کنند، یک زندگی دوستانه پر جنب و جوش داشته باشند، یا یک زبان جدید یاد بگیرند. اگر شخصاً هیچ یک از این افراد را نمی‌شناسید، به نمونه‌های مختلف عمومی از افراد مسن که کارهای باورنکردنی و غیرکلیشه‌ای انجام می‌دهند، نگاه کنید. من از دیدن «پتی اسمیت» در کنسرت لذت بردم که در 77 سالگی، نه تنها هنوز در حال برگزاری تور کنسرت است؛ بلکه یکی از جذاب‌ترین اجراکنندگانی است که تا به حال دیده‌ام.
 
مثبت‌ها را ببینید و منفی‌ها را فراموش کنید
 
بسیاری از روایت‌های در مورد پیری روایتی از زوال، از دست دادن و ناامیدی است. این نه تنها فوق‌العاده افسرده‌کننده است؛ بلکه تصویر بزرگ‌تری از زندگی بعدی را که مملو از تغییرات مثبتی است که کمتر در مورد آن صحبت می‌کنیم، منعکس نمی‌کند. دانشمندان علوم اجتماعی اصطلاح «پارادوکس پیری» را برای اشاره به طیف گسترده‌ای از مزایای روانی و عاطفی که با افزایش سن به وجود می‌آید، ابداع کرده‌اند. بزرگسالان مسن‌تر از همتایان جوان‌تر خود راضی‌تر و از لحاظ عاطفی با ثبات‌تر هستند، بیشتر بر زمان حال تمرکز می‌کنند و وضوح بیشتری در مورد اینکه چه کسی هستند و چه چیزی برای آنها اهمیت دارد، دارند. بنابراین به جای تمرکز بر روی چیزهایی که ممکن است با افزایش سن از دست بدهید، در نظر بگیرید که چه چیزی ممکن است به دست آورید.
 
به روش خود رفتار کنید تا احساس متفاوتی نسبت به پیری داشته باشید
 
برای اینکه نسبت به پیری خوش‌بین‌تر باشیم، لازم نیست به طور انحصاری روی تغییر افکارمان تمرکز کنیم. گاهی اوقات ساده‌تر است که به روشی متفاوت رفتار کنیم. بیایید با این فرض شروع کنیم که افکار، احساسات و رفتار شما بر یکدیگر تأثیر می‌گذارد. اگر باور دارید که «نمی‌توانید به سگ قدیمی ترفندهای جدیدی بیاموزید»، احتمالاً تمایل کمتری به یادگیری چیزهای جدید یا خارج شدن از منطقه راحتی خود خواهید داشت. شما به درس‌های اسپانیایی «نه» می‌گویید، در روان‌درمانی شرکت می‌کنید یا با نوه‌تان به کنسرت می‌روید. هیچ راهی بهتر از محدود کردن کاری که انجام می‌دهید برای ماندن در افکارتان وجود ندارد.