رفتار مجلس با دولت رئیسی درست به مانند اولین سالی است که پا به مجلس گذاشتنند. وقتی دولت روحانی در پاییز سال 1399 بودجه را به مجلس تحویل داد، مجلس به رقم بودجه سال 1400، بهمیزان 400 هزار میلیارد تومان اضافه کرد. هرچقدر دولت قبل فریاد زد که این رقم غیرواقعی است، پاسخ مجلس همان بود که امروز هم می دهند. آنها می گفتند: مجلس چیزی به ارقام اضافه نکرده و تنها در درآمدها شفاف سازی کرده است.

 

تیرماه سال 1401 وقتی بارها از سوی دولت رئیسی اعلام شد که دولت بدهی های باقی مانده از دولت قبل را پرداخت کرده، حسن روحانی برای اولین بار لب به سخن گشود و گفت:‌« دولت دوازدهم لايحه بودجه سال 1400 را با سقف 800 هزار ميليارد توماني ارائه داد اما مجلس يازدهم سقف اين بودجه را به حدود 1200 هزار ميليارد تومان رساند. بنابراين 400 هزار ميليارد تومان کسري بودجه، همان رقم افزايش يافته توسط مجلس است.»

 

در نتیجه بدهی بر جای مانده از دولت قبل، محصول همان کسانی است که امروز در مجلس نشستند و اتفاقا همان کسانی هستند که سال 1400 نامه نوشتند و از رئیسی خواستند که قوه قضائیه را رها کند و به خاطر کارآمدی فراوانش رئیس قوه مجریه شود. دراین باره چند نقطه قابل تامل است: 

 

1 – دقت کنید که رقم اختلافی یک میلیارد یا 100 میلیارد تومان نیست. بلکه 400 هزار میلیارد تومان است. 400 هزار میلیارد تومانی که اصل وجودش محل اختلاف است. دولت به مجلس می گوید شما این رقم را اضافه کردید. مجلس می گوید: خیر. چنین رقمی اضافه نشده است. 

 

2 – مجلس و دولت از یک جناح هستند. با این حال می بینیم که همان رفتاری با این دولت میشود که با دولت حسن روحانی هم صورت گرفت. درحالی که سال قبل چنین اتفاقی نیفتاده بود. دلیل آن سال پایانی مجلس است. 

 

3 – این مجلس تشکیل شده از کسانی که اکثریت قاطع آنها در حداقلی ترین شرایط مشارکت مردم در سال 98 وارد پارلمان شدند و در ادامه خودشان از رئیسی خواستند به قوه مجریه برود. 

 

4- واقعیت این است که مجلس و دولت قصد دارند تورم سال آینده را از گردن خود ساقط کنند. با پایان یافتن این مجلس، مجلس آینده تصمیمات این مجلس را گردن نخواهد گرفت. دولت هم همه تقصیرها را به گردن مجلس قبلی می اندازد. و اینگونه مردم با پرداخت هزینه های کسری بودجه به جان مسئولان در دولت و مجلس یکدست دعا خواهند کرد.