سیدجلال الدین دری نویسنده و کارگردان سینما در خصوص وضعیت کیفی فیلمنامه های سینمایی و تلویزیونی هشدار داد.

به گزارش پایگاه خبری پروژه ایران ،نویسنده و کارگردان فیلم سینمایی «نرگس مست» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: من نمی توانم بگویم فیلمنامه ها نسبت به چیزهای دیگر ما در سینما خوب است یا بد! قطعا فیلمنامه ها هم مثل بازیگری و کارگردانی و سینماداری و... است. این ها همه به هم وابسته اند؛ نمی شود که یک بخش نقص داشته اما بقیه بی نقص باشند.

وی ادامه داد: این ها شعار است که ما مشکل فیلمنامه داریم یا می خواهیم سینما را ارتقا دهیم! بی‌تردید یکی از معضلات بزرگ ما در حیطه تهیه کنندگی است. تهیه کننده تشخیص می دهد یک فیلمنامه خوب است یا نه! اما اسفا که او قدرت تشخیص ندارد و نتیجه این می شود که فیلمنامه خوب را می اندازند دور و دنبال مدل هایی مانند «تگزاس» و... می گردد.

دری با بیان اینکه معضل بزرگ ما عدم فهم فیلمنامه است تصریح کرد: فیلمنامه خوب در گنجه های ما مانده و خاک می خورد! مگر بهرام بیضایی فیلمنامه خوب ندارد چرا ساخته نمی شود؟ این ها بهانه است که ما فیلمنامه خوب نداریم!

این سینماگر متذکر شد: متأسفانه برای فیلمنامه خوب کارگردان خوب نیست که آن را بسازد یا تهیه کننده ای که از آن اثر حمایت کند. ما امروز همه چیز را در سینما و تلویزیون فراموش کرده ایم! مثلا فراموش مان شده که کارگردانی چیست! کارگردانی این نیست که یک نمای مستر و چند نمای خرد بگیریم و اسم خودمان را فیلمساز بگذاریم! اگر اینطور باشد که شات و نما و دوربین یکی است چرا کسی می شود مانند اسپیلبرگ و اسکورسیزی و کس دیگری علیرغم گرفتن بودجه های هنگفت فجایعی خلق می کند که خودش هم تمایلی به دیدنش ندارد!

فیلمنامه نویس سریال های تلویزیونی «کمکم کن» و «پول کثیف» تأکید کرد: تا مشکل فهم فیلمنامه حل نشود هیچ چیز در سینما درست نخواهد شد!

دری سپس با طرح این مسأله که برخی افرادی که در شوراهای تصویب فیلمنامه حضور دارند و حقوق های آنچنانی می گیرند از نوشتن یک صفحه انشا یا یک نامه ساده اداری عاجزند تصریح کرد: هر کسی با اندک سوادی و حکمی از سوی کسانی در ارشاد و پلتفرم کارشناس فیلمنامه می شود؛ این ها حقوق بالا می گیرند ث و چند اصطلاح مدل فراستی بلد شدند و به این فیلمنامه نویس و آن فیلمساز می گویند وفیلمنامه های خوب آن ها را رد می کنند و در عوض از آثاری حمایت می کنند که عاری از فرهنگ و هنرند و رسما به سینما آسیب می زنند.

وی انحصارگرایی و شوراهای تصویب فیلمنامه را معضل اصلی عدم نگارش فیلمنامه های خوب و تولید آثار درخشان برشمرد و خاطرنشان کرد: بنده شخصا سال ها است فیلمنامه نمی نویسم چرا که به این باور رسیده ام که فیلمنامه خوب خریدار ندارد! الآن دوره آدم هایی است که به مثابه یک کمپانی کنار هم‌ جمع شده اند و به اصطلاح خودشان فیلم کمدی می سازند.

دری در پاسخ به این پرسش که به عقیده شما چرا سیاست گذاران فرهنگی و سینمایی این چنین هنر هفتم‌ را به حال خود رها کرده اند اظهار داشت: اتفاقا سیاست گذار فرهنگی سینما را رها نکرده و همه چیز تحت کنترلش است! آن ها دوست دارند سینما اینطور شود در غیر این صورت به راحتی جلوی تولید این فیلم ها را می گرفتند؛ بی تعارف همه می دانیم که درگاه اصلی ورود به سینما سازمان است. اگر در درگاه آن ها باشید کار می کنید و اگر جای دیگر باشید و به شیوه دیگر فکر کنید خیر!

این فیلمساز ادامه داد: از سوی دیگر ملاک و ارزش ها تغییر پیدا کرده؛ وقتی ارزش تغییر می کند راحت نمی شود کار فرهنگی و اجتماعی و تاریخی کرد. ما امروز چیزی به اسم سینمای تاریخی نداریم. کمدی ها و فیلم های سفارشی دولتی داریم. حتی کمدی ها هم سفارشی است. ما در پارادوکس عجیبی هستیم.